عشق سوخته

چند بیتی از یک قصیده بلند عشق سوخته یا به قول خودم عشق مذبوح به عنوان یادی از جوانی ها برای شما ارمغان آورده ام. تلخ است اما نشأه خوبی دارد. 

تصویر از: heart21.blogfa.com

یاد بادا روزگار وصل جانان یاد باد

ای دریغ از آن زمان. آن روزگاران یاد باد

هر دو چون جوزا میان آسمان عشق و شور

در میان اختران رقصان و رخشان یاد باد

این ندانستم که باشد اختران را هم افول

باید آخر پشت کــُـه گردید پنهان یاد باد

وه چه جانفرسا بود کوه فراق و هجر یار

آه اگر هجران نیاید هم به پایان یاد باد

ایزدا دوزخ چکار آید به کین عاشقان

کیفر جرم و گناهان هجر یاران یاد باد

هین بگو با مردمان ای بردگان نفس دون

تا به کی در بند شهوت عهد و پیمان یاد باد

چون شکست عشق وناکامی فزون دارم عذاب

بد تر از دوزخ برای کام رانان یاد باد

گر گناه افزون شود زانان ز حد عفو تو

آتش هجر پری رویان بر آنان یاد باد

هر جوانی آرزو دارد به دوران شباب

آرزوی مرگ دارم من به دوران یاد باد

مرگ می ترسد ز من ای خوش به این روح دلیر

روبهان باشند از شیران گریزان یاد باد 

نی غلط کردم خوشم با تلخی  این جام زهر 

کرده ام عادت  به نوش جام شوکران یاد باد

خواهم از گیتی ستانم آنچه او از من ستاند

می دوم اندر پی­اش افتان و خیزان یاد باد

سروده شده در تاریخ ^{_{25/ 5/ 1351}}