آه ... خدای من چه لذتی.. !

شعر زیاد خوانده ام از شاعران نامی و غیر نامی. اما در میان آن همه شعر رشاد را بیشتر پسندیده ام. جاذبه مخصوصی دارد. شاید بخاطر این که آن موقع که ایشان در ستاد اقامه نماز بودند اجر زحماتی از این طریق واصل می شده است. 

کاش در خلوتم امشب تو فقط بودی و من

آگه از این دلِ پر تب تو فقط بودی و من

کاش حتی دو مَلَک را ز بَرَم می بردی

در حرم خانه ام امشب تو فقط بودی و من

من هم از سینه دل هرزه برون می کردم

این دل صد دله یا رب تو فقط بودی و من

کاش هنگام دعا لب ز میان برمی خاست

بی میانجیگری لب تو فقط بودی و من

واژه در مطلب دل واسطه خوبی نیست

کاش بی واژه و مطلب تو فقط بودی و من

واژه نامحرم و دل هرزه و لب بیگانه است

کاش بی واسطه هر شب تو فقط بودی و من

روزها کاش نبودند و همه دم شب بود

شب بی اختر و کوکب تو فقط بودی و من

فاش گویم غم دل کاش خدایا دایم

من بُدم از تو لبالب تو فقط بودی و من

(شعر از حجة الاسلام و المسلمین صادقی رشاد. برداشت از کتاب قبله عشق) 

(تصویر از: www.zohur12.ir)